An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Duo Reges: constructio interrete. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quid iudicant sensus?

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Recte, inquit, intellegis. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Si longus, levis.: Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Audeo dicere, inquit.: Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.
Hic ambiguo ludimur.: Non laboro, inquit, de nomine.
Bork: Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Quo modo?: Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;
Bork: Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Qui convenit?: Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Nos vero, inquit ille; Falli igitur possumus.

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Quid nunc honeste dicit?
Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Quoniam enim natura suis omnibus expleri partibus vult, hunc
statum corporis per se ipsum expetit, qui est maxime e
natura, quae tota perturbatur, si aut aegrum corpus est aut
dolet aut, caret viribus.

Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis
usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil
praeterea est magnopere dicendum.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Hos contra singulos dici est melius.
Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.
Quid de Pythagora?